Jak żyć, panie premierze jak żyć...

 [post sponsorowany by *Digg* i jej radosną tfurczość:P]


Uwaga prywata, żadnych zdjęć... nothing do do here... move on....




Strach się bać żeby czasem nie wpaść w którąś z tych kategorii.:) U siebie zauważyłam przynajmniej kilka z nich i zaczęłam się zastanawiać nad sensem pisania skoro jest ryzyko że pewnych rzeczy będzie w nadmiarze i jednocześnie w niedoborze.

Fotograf ze mnie marny, raczej nie zostanę drugim *Urbanem*;), znawcą składów nie jestem, kosmetyków znanych/markowych nie kupuję więc nie mam się czym pochwalić jak *Maus*, teoretycznie maluje ale moje makijaże są jak bohomazy w porównaniu do *Idaliowych* Picassów;), nie mam poczucia humoru jak *Zajęczak*, a już pisarz ze mnie żaden, Diggerowej to mogę co najwyżej drzwi otwierać albo pocztę przynosić;)

Wbrew pozorom nie jest to post użalający się, a już broń boże nie miałam niecnych zamiarów wymuszania komplementów [nie cierpam klepania po główce, jak facet;)], i tak jesteście cudowne bo tyle fantastycznych rzeczy to nie słyszałam odkąd lekarz powiedział: "Będzie córka". Serio.

Po prostu każdy ma jakiegoś bzika a ja się błąkam:) Wszystko tu i nic. A takich blogów jest jak mrówków, i to tych czerwonych.

A tak w ogóle i szczególe, to piszę dla was [dla siebie troszku też]. yyyyyyy.... jednak nie. Dla WAS!!:) I chciałabym zadać rzeczowe pytanie: O czym chciałybyście u mnie czytać najczęściej? 

Co lubicie, a co was mierzi? I dlaczego?

Może powinnam zrobić ankietę ale na to jestem zbyt leniwa;)

Jestem ciekawa co mi powiecie:) I CZY coś powiecie (w końcu cisza według Stephana Kinga to też odpowiedź:)).


*****

Po głębszym zastanowieniu ten post jest tak denny że chyba uczynił mnie bezpłodną (w sensie literacko-twórczym).


Tak wiec,

over&out

Ruda...